Kruczalak-Jankowska Joanna, Propozycje wdrożenia dyrektywy 2019/1023 o restrukturyzacji i upadłości w zakresie systemu wczesnego ostrzegania w Polsce

Określając główne cele zawarte w dyrektywie 2019/1023 o restrukturyzacji i upadłości , prawodawca unijny podkreślił, że w propagowaniu kultury ratowania przedsiębiorstw zamiast ich likwidacji ważną rolę odgrywają tzw. narzędzia wczesnego ostrzegania, które mogą przyczynić się do podjęcia działań zmierzających do restrukturyzacji na wczesnym etapie, zanim przedsiębiorstwo utraci zdolność do spłaty swoich kredytów lub pożyczek. Systemy wczesnego ostrzegania mogą mieć charakter wewnętrzny i zewnętrzny. Wewnętrzne systemy ostrzegania (SWO), w ramach których przedsiębiorcy mogą korzystać z zaawansowanych modeli predykcji niewypłacalności, są znane od dawna, choć trudno jednoznacznie ocenić ich praktyczną efektywność w postępowaniach prowadzonych w Polsce. W polskim systemie prawa upadłościowego i restrukturyzacyjnego istnieją już także pewne instrumenty charakterystyczne dla zewnętrznego systemu wczesnego ostrzegania. Taki system ma charakter mieszany: państwowo-prywatny, który działa jednak głównie w oparciu o fundusze publiczne i polega przede wszystkim na oferowaniu wsparcia przedsiębiorcom znajdującym się w trudnościach finansowych. Realizowany jest przez podmioty wchodzące w skład Grupy Kapitałowej PFR. Wdrożenie dyrektywy wymaga jednak dodatkowych działań polegających na stworzenia sytemu informacyjno-alarmowego przy wykorzystaniu aktualnych technologii informatycznych.