Witosz Aleksander Jerzy, Projekt implementacji dyrektywy w sprawie ram restrukturyzacji zapobiegawczej – analiza regulacji dotyczących grup wierzycieli

Prawo restrukturyzacyjne i upadłościowe są szczególnie dynamicznie rozwijającymi się obszarami prawa, a proces ten – zarówno z uwagi na następstwa pandemii COVID-19, jak i kryzys ekonomiczny – nabiera szczególnego znaczenia. Obecnie, w większym stopniu niż kiedykolwiek, gospodarka potrzebuje efektywnych narzędzi regulujących problem niewypłacalności. Kwestię tę dostrzegł ustawodawca unijny, opracowując dyrektywę o restrukturyzacji i upadłości . Pochodzi ona jeszcze z czasów przedpandemicznych, aczkolwiek trudno określić, na ile COVID-19 zmieniłby przyjęte założenia legislacyjne. Przy tym dyrektywa 2019/1023 pozostawia dużo swobody państwom członkowskim, w wielu miejscach operując rozwiązaniami jedynie fakultatywnymi. Niniejsze opracowanie ma na celu analizę projektów implementacji dyrektywy 2019/1023 z 24.05.2022 r. , z 17.02.2023 r. oraz z 2.08.2023 r. w zakresie odnoszącym się do układu grupowego. Z uwagi na to, że Prawo restrukturyzacyjne ma zaledwie siedem lat, można postawić tezę, że wymagane w związku z implementacją zmiany nie są nadmiernie obszerne, aczkolwiek mogą być fundamentalne w swej istocie, w szczególności obejmując układem wierzytelności zabezpieczone rzeczowo.