Strzelecki Daniel, Problemy interpretacyjne znamienia działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przestępstw związanych z udzielaniem środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej

Streszczenie

W artykule przeprowadzono wykładnię znamienia ustawowego działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wysłowionego w opisie normatywnym typów czynów zabronionych z art. 59 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Interpretacja tego znamienia wywołuje od wielu lat istotne kontrowersje w judykaturze, jak i doktrynie. Pomimo narastających nadal różnic wykładniczych, nie przeprowadzono dotychczas dogłębnej analizy tego zagadnienia. Tymczasem właściwa jego egzegeza ma niezmiernie istotne praktyczne znaczenie, bowiem pozwala w identycznych okolicznościach faktycznych na jednoznaczne rozróżnienie, czy osoba udzielająca narkotyku realizuje znamiona ustawowe przestępstwa z art. 58 tej ustawy, czy też z jej art. 59.

Prawidłowe zdekodowanie znaczenia normatywnego tego znamienia pozwala zatem rozstrzygnąć, czy udzielający narkotyku odpowiada za jeden z występków stypizowanych w art. 58 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, czy też za jedno z przestępstw opisanych w jej art. 59. Rzecz w tym, że znamiona par typów czynów zabronionych z art. 58 ust. 1 i art. 59 ust. 1 tej ustawy, jak również pary przestępstw opisanych w jej art. 58 ust. 2 i art. 59 ust. 2, różnią się w zasadzie tylko tym, że typy czynów zabronionych opisane w art. 59 ustawy wysławiają dodatkowe znamię w postaci działania osoby udzielającej narkotyku w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Praktyczna doniosłość tego rozróżnienia jest przy tym znacząca, bowiem występki z art. 58 ust. 1 i 2 ustawy zagrożone są karami odpowiednio od 1 miesiąca do lat 3 oraz od 6 miesięcy do 8 lat. Przestępstwa opisane w art. 59 ust. 1 i 2 tego aktu normatywnego przewidują natomiast znacznie surowsze zagrożenia ustawowe. Wszakże w art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii sankcja wyznaczona została przez ustawodawcę na pułapie od roku do 10 lat, zaś ostatnie z przywołanych przestępstw stanowi zbrodnię zagrożoną karą pozbawienia wolności w granicach od 3 do 15 lat.

Nakreślone powyżej zagadnienie stanowi przedmiot niniejszego opracowania, przy czym jego autor opowiada się za przyjęciem, że znaczenie normatywne znamienia działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej wysłowione w typach czynów zabronionych z art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani należy ustalać w sposób zawężający. Takie znaczenie wynika z wykładni tego znamienia przeprowadzonej wieloma metodami.