Bandarzewski Kazimierz, Problematyka ustalania wysokości diet radnych i sołtysów

Radni powinni brać udział w sesjach rady gminy, w posiedzeniach jej komisji oraz wykonywać inne obowiązki pozwalające na utrzymanie stałej więzi z mieszkańcami. Wykonywanie przez radnego mandatu wiąże się z potrzebą poświęcenia czasu, a tym samym ograniczeniem możliwości zarobkowania. Ustawodawca dostrzegł taką zależność i wprowadził do ustawy o samorządzie gminnym obowiązek podjęcia uchwały w przedmiocie diet dla radnych. Dieta radnego nie jest formą wynagrodzenia wynikającego ze stosunku pracy. Taka dieta stanowi wynagrodzenie za koszty ponoszone przez radnego w związku z wykonywaniem mandatu. Problematyczne wydaje się być ograniczenie możliwości pobierania przez radnych diet tylko za udział w sesji rady gminy lub w posiedzeniu jej komisji. Wprawdzie taki pogląd niepodzielnie panuje tak w doktrynie, jak i w orzecznictwie, tym niemniej dieta powinna być tak skonstruowana, aby obejmowała wszystkie koszty ponoszone przez radnego związane z wykonywaniem mandatu. Dieta sołtysa oparta jest na odmiennych zasadach niż dieta radnego, a podstawowa różnica wynika stąd, że sama rada gminy decyduje, czy w ogóle jakakolwiek dieta będzie przysługiwała sołtysom.