Mikołajewicz Jarosław, Skoczylas Andrzej, Problem konstytucyjności prawa intertemporalnego w procesie jego administracyjnosądowego stosowania

I. Prawnicy, mówiąc o problemach intertemporalnych, mają tendencję do ujmowania ich w jakoś uprzedmiotowione prawo intertemporalne. Samo w sobie takie ujęcie nie stwarzałoby żadnych zagrożeń, gdyby nie ta okoliczność, że jedynie część rozstrzygnięć intertemporalnych, przynajmniej naszego systemu prawnego, przyjmuje pozytywny wyraz przepisów prawnych. Nie negując zatem użyteczności takiego ujęcia co najmniej dla celów systematyki czy dydaktyki, zauważmy jedynie, że stwarza ono jednak również dwa poważne zagrożenia.

Pierwsze ma charakter ontologiczny. Jeżeli przesądzimy bowiem treść pojęcia prawa intertemporalnego w wyżej scharakteryzowany sposób, umyka naszej uwadze, że wiele rozstrzygnięć intertemporalnych nie przyjmuje postaci pozytywizowanej, w istocie jest dorobkiem kultury prawnej, szczególnie orzecznictwa sądowego. Stąd pojęcie to z uwagi na zbyt bogatą konotację denotuje zbyt wąski zakres oczekiwanej – ze względów rzeczowych – swojej stosowalności. I to w zakresie, który dla...