Wołowiec Tomasz, Preferencje w podatku od nieruchomości a reakcje podatników prowadzących działalność gospodarczą

Fundamentalną funkcją podatków jest funkcja fiskalna, czyli gromadzenie dochodów publicznych na realizację różnorodnych zadań. Oprócz tej zasadniczej funkcji podatki pełnią również funkcję regulacyjną polegającą na wpływaniu na dochody i majątek podmiotów objętych podatkiem oraz funkcję stymulacyjną, która polega na zróżnicowaniu przez państwo obciążeń podatkowych, jakim podlegają poszczególne podmioty w gospodarce, w celu wywarcia konkretnego wypływu na decyzje tychże podmiotów. Państwo (samorząd) może więc używać instrumentów podatkowych w celu zachęcenia lub zniechęcenia podmiotów gospodarczych do podjęcia działań w określonym kierunku. Podstawowym celem polityki podatkowej tak w wymiarze makro-, jak i mikroekonomicznym jest realizacja funkcji fiskalnej podatków, sprowadzającej się do gromadzenia dochodów umożliwiających realizację zadań i funkcji przypisanych podmiotom sektora finansów publicznych i szerzej – sektora publicznego. Wpływy podatkowe służą również finansowaniu transferów tak w obrębie sektora, jak i na rzecz podmiotów spoza sektora publicznego, przyczyniając się do alokacji środków pomiędzy podatnikami a związkami publicznoprawnymi – państwem a organami jednostek samorządu terytorialnego. Opodatkowanie służy także realizacji funkcji pozafiskalnej (stymulacyjnej), przyjmującej za cel kształtowanie zachowań gospodarczych i społecznych podatników. Ilustrację niefiskalnych celów polityki podatkowej stanowi koncentracja jednostek samorządu terytorialnego na działaniach zakładających zmianę lub przekształcenie obecnego stanu zjawisk oraz stosunków społeczno-ekonomicznych bądź ich ustanie, ewentualnie ograniczenie ich skali. W ramach pozafiskalnych celów podatkowych umiejscawia się funkcję stymulacyjną wspierającą na równi realizację celów społecznych oraz gospodarczych poprzez zachęcanie podatników do podejmowania określonych zachowań.