Głębocka Justyna, Prawo pokrzywdzonego do sądu - wstęp do problematyki

Prawo do sądu stanowi jedną z podstawowych zasad demokratycznego państwa prawa, będąc fundamentalnym prawem podmiotowym jednostki gwarantującym praworządność. Przed wejściem w życie Konstytucji Rzeczpospolitej Polski z 2 kwietnia 1997 r. prawo do sądu na gruncie orzecznictwa wywodzono z zasady demokratycznego państwa prawnego oraz z przepisu stanowiącego o organach wymiaru sprawiedliwości w Polsce . Konstytucja z 1997 r. w art. 45 ust. 1 przyznała wprost każdemu prawo do sądu, rozumiane jako prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd. Z art. 77 ust. 2 Konstytucji wynika ponadto, że ustawa nie może nikomu zamykać drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności i praw.

Treść art. 45 ust. 1 Konstytucji wskazuje, że prawo do sądu dotyczy każdego, tzn. każdej jednostki, bez względu na obywatelstwo, a także każdego podmiotu prawnego. Jak wskazuje orzecznictwo Sądu Najwyższego, „lege non distinguente,...