Kanka Kacper, Praktyczne współstosowanie dyrektyw interpretacyjnych na przykładzie ustalenia podstawy opodatkowania daniną solidarnościową

Jednym z praktycznych problemów stosowania przepisów dotyczących daniny solidarnościowej jest sposób ustalania podstawy jej obliczenia (co reguluje art. 30h ust. 2 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f.). Konkretniej, problem ten dotyczy możliwości uwzględnienia w ramach podstawy obliczenia daniny solidarnościowej straty poniesionej w latach ubiegłych w ramach źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Kwestia ta była przedmiotem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 29.12.2020 r. , który uznał, że podatnik może w ramach ustalenia podstawy opodatkowania uwzględnić straty z lat ubiegłych. Z kolei WSA w Bydgoszczy w wyroku z 23.02.2021 r. zajął odmienne stanowisko, w którym uznał, że taka strata nie powinna być uwzględniana. Analiza uzasadnień obu orzeczeń moim zdaniem daje podstawę do stwierdzenia, że problem interpretacji wspomnianego przepisu sprowadza się w istocie do odpowiedniego zastosowania dyrektyw interpretacyjnych pars pro toto oraz per non est. W ramach niniejszego artykułu porównałem i skomentowałem argumenty wskazane przez Sądy w ramach opisanych wyroków w kontekście wspomnianych dyrektyw interpretacyjnych.