Hetko Aleksander, Możdżeń-Marcinkowski Michał, Polski Fundusz Rozwoju SA jako podmiot wykonujący zadania publiczne. Głos w dyskusji na podstawie orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego – analiza orzecznictwa

W orzecznictwie WSA w Warszawie, który jest właściwy dla kontroli procesu udzielania informacji publicznej przez Polski Fundusz Rozwoju SA (PFR), zarysowała się słuszna tendencja traktowania tego funduszu jako podmiotu wykonującego zadania publiczne i gospodarującego środkami publicznymi, a więc zobowiązanego w tym zakresie do udzielania informacji publicznej. Tendencję tę może niestety zmienić ostatnia aktywność NSA, który w pewnym sensie relatywizuje publicznoprawną kwalifikację działań i statusu prawnego. Taki bowiem wydźwięk może mieć treść orzeczenia NSA uchylającego i przekazującego do ponownego rozpoznania wyrok WSA nakazujący PFR udzielenie informacji publicznej. W artykule autorzy wskazują, że obok pogłębiania problemów natury ustrojowo-prawnej w identyfikowaniu nowych tworów organizacyjnoprawnych wykorzystujących pieniądze i władztwo publiczne, dodatkowo niepożądanym efektem orzeczenia NSA będzie uniemożliwienie szybkiego dostępu do informacji publicznej. Kontrola bieżących działań podmiotów publicznych została zatem dodatkowo osłabiona instancyjnym wydłużeniem formalnoprawnej ścieżki dostępu do informacji publicznej. Taka sytuacja nie jest do pogodzenia z koncepcją praworządnego państwa. Tak samo nie jest do pogodzenia z tą koncepcją uznanie, że rozstrzygnięcia PFR w sprawach indywidualnych, w ramach gospodarowania środkami publicznymi i dystrybuowania pomocy publicznej w istocie nie podlegają kontroli sądu administracyjnego ani żadnemu innemu sądowi krajowemu.