Mazur Bartosz, Połączenia komunikacyjne wybiegające poza obszar organizatora publicznego transportu zbiorowego

Publiczny transport zbiorowy jest dziedziną gospodarki komunalnej i stanowi zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego wszystkich szczebli. Realizacja zadań publicznych, w tym także z dziedziny publicznego transportu zbiorowego, może następować zarówno samodzielnie przez poszczególne samorządy, jak i z wykorzystaniem przewidzianych prawem narzędzi współpracy pomiędzy nimi. Instytucje współpracy pomiędzy samorządami zostały określone już w pierwotnej ustawie o samorządzie terytorialnym z 1990 r. Wprowadzony w końcu lat 90. XX wieku zasadniczy trójstopniowy podział administracyjny kraju przeniósł co do zasady instrumentarium właściwe dla gmin na nowo tworzone powiaty i województwa, z tym wszakże zastrzeżeniem, że w odniesieniu do szczebla regionalnego nie jest możliwe tworzenie związków jednostek samorządu terytorialnego, a jedynie cedowanie zadań w drodze porozumień. Choć prawo umożliwia współpracę samorządów i w bardzo wielu miejscach taka współpraca skutecznie funkcjonuje, brak jest jednoznacznych wskazań dotyczących możliwości organizowania przez samorządy linii komunikacyjnych wykraczających poza ich terytorium w sytuacji braku nawiązania współpracy. Obowiązujące przepisy pozostają w tej materii niejednoznaczne i nie odpowiadają na realne potrzeby organizatorów transportu. Podjęty temat wpisuje się w szersze spektrum problematyki zasad prowadzenia działalności gospodarczej przez jednostki samorządu terytorialnego, ze szczególnym uwzględnieniem działalności prowadzonej w obszarze użyteczności publicznej.