Żurek Waldemar, Polacy, ratunku sądy mnie biją!

Już trochę się wyciszyłem, gdy „Rzeczpospolita” opublikowała moją odpowiedź na artykuł Marka Domagalskiego „Republika sędziów”. Wydawało się, że gazecie zależy, by poszło jak najpóźniej, aż czytelnik zapomni, co tam wypisywano na temat sędziów i jak to trzeba ich poograniczać przepisami, by byli tylko „ustami ustawy”. Radość trwała krótko, bo z ekranu telewizora wyłonił się niedoszły premier z Krakowa, który w czapce sprzedawcy lodów, na tarasie pięknego, włoskiego hotelu rozdzierał szaty nad złymi sądami, które zmanipulowanymi, ustawionymi wyrokami doprowadziły go na skraj biedy i upadku.

Zarzuty, jakie publicznie skierował wobec sądów Jan Rokita, są po prostu absurdalne. Zadziwiające jest, że prawnik, były poseł oraz minister demokratycznej Rzeczypospolitej pomawia instytucje państwa, nie wskazując jakichkolwiek konkretnych nieprawidłowości, a ocenę tę formułuje jedynie na podstawie swoich subiektywnych odczuć. Ponadto atakując, fałszywie przedstawia rzeczywistość, robiąc z siebie...