Góralski Piotr, Podstawowe problemy wykładni przepisów poświęconych środkowi zabezpieczającemu w postaci terapii uzależnień (art. 93a § 1 pkt 3 k.k.)

Nowelizacja Kodeksu karnego z 20.02.2015 r. wprowadziła zmieniony model środków zabezpieczających. Jedną z form tego typu sankcji, niemającą odpowiednika we wcześniejszych uregulowaniach kodeksowych, jest tzw. wolnościowy środek zabezpieczający w formie terapii uzależnień (art. 93a § 1 pkt 3 k.k.). Podstawowy zakres powinności łączących się z nałożeniem tego środka został określony w art. 93f § 2 k.k. Przepis ten stanowi, że sprawca, wobec którego orzeczono terapię uzależnień, ma obowiązek stawiennictwa we wskazanej przez sąd placówce leczenia odwykowego w terminach wyznaczonych przez lekarza i poddania się leczeniu uzależnienia od alkoholu, środka odurzającego lub innego podobnie działającego środka . Terapia uzależnień powinna być zatem realizowana wyłącznie w formie leczenia ambulatoryjnego. W przeciwieństwie do –...