Drapała Przemysław, Pełnomocnik rzekomy jako negotiorum gestor

Zagadnienia działania w cudzym imieniu bez umocowania lub z przekroczeniem zakresu umocowania oraz prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia (art. 752–757 k.c.) pozostają ze sobą w dogmatycznym i funkcjonalnym związku. Wzajemna relacja obu tych konstrukcji prawnych nie była dotąd szerzej rozważana w piśmiennictwie i jest raczej incydentalnie dostrzegana w judykaturze. Celem niniejszych rozważań jest analiza wspomnianej relacji z uwzględnieniem skutków prawnych, jakie pojawiają się w płaszczyznach stosunków zewnętrznych oraz wewnętrznych, których obie konstrukcje dotyczą.

Cechą charakterystyczną działania pełnomocnika rzekomego jest to, że dokonuje on w cudzym imieniu czynności prawnej, mimo iż nie udzielono mu umocowania lub udzielono go w sposób wadliwy, względnie wykracza poza zakres umocowania wynikający z oświadczenia woli mocodawcy (treści pełnomocnictwa) lub przepisów ustawowych. Brak czynności udzielenia pełnomocnictwa (zwłaszcza dokonanej w formie szczególnej) nie w każdym jednak...