Jaworska-Dębska Barbara, Partycypacja społeczna w samorządzie terytorialnym. Przemiany koncepcji prawnej i praktyki w latach 1990-2020. Zagadnienia wybrane

W ciągu 30 lat funkcjonowania samorządu terytorialnego nastąpił w Polsce istotny rozwój form partycypacji społecznej. Obok tych o charakterze decyzyjnym mamy formy o charakterze konsultacyjnym, opiniodawczym, a także o szczególnym, nieznanym wcześniej semidecyzyjnym charakterze. Ich cechą jest to, że stanowią one specyficzną formę decydowania obywatelskiego, niesamodzielnego, bo wpisanego w uprawnienia decyzyjne organu stanowiącego samorządu terytorialnego, który jest – w zależności od formy partycypacji społecznej – w różnym stopniu związany tymi decyzjami. Ustawowy katalog form partycypacji społecznej bardzo się wzbogacił, m.in. o formy najpierw występujące w praktyce, które dopiero następnie zyskały ustawową podstawę. Właśnie ta przedustawowa aktywność obywatelska jest powodem do wielkiej satysfakcji, dowodzi bowiem wzrostu społecznego zainteresowania udziałem w życiu publicznym, w szeroko rozumianym administrowaniu.