Ambroziewicz Piotr, Osobiści

Odnoszę wrażenie, iż Polacy - niezależnie od innych różnic - sami, z własnej i nieprzymuszonej woli, dzielą się na dwie grupy: osobistych przyjaciół i osobistych wrogów Pana Boga. Tych pierwszych jest oczywiście znacznie więcej, bo takie czasy, że co może powiedzieć osobisty wróg poza klasycznym "jeśli Pana Boga nie ma, to daj Boże, ale jeśli jest, to nie daj Bóg!"? Osobiście nie mam zamiaru się deklarować, skoro nie muszę (choć już było blisko).

Odnoszę i takie wrażenie, że uczucie do sympatycznego Starszego Pana, zerkającego zza chmurki w dół prawdopodobnie z dużym niesmakiem, jest coraz częściej mniej intensywne niż do Jego ziemskich przedstawicieli. Osobiście im dłużej żyję, tym mniejsze znam grono tych drugich, zresztą z różnych przyczyn. Pewnie dlatego, że nigdy nie było pokaźne, jak i dlatego, że w pewnym wieku lepiej się pamięta wydarzenia sprzed lat od tych sprzed dwóch tygodni. Ale niezależnie od zagadek pamięci zawsze będę miał przed oczami (i w uszach) scenkę, która -...