Olszewski Radosław, Oskarżenie wzajemne w polskim procesie karnym

Przepis art. 50 k.p.k. przewiduje, że w postępowaniu sądowym z uprawnień pokrzywdzonego jako oskarżyciela posiłkowego i powoda cywilnego nie może korzystać osoba występująca w tej samej sprawie w charakterze oskarżonego, z wyjątkiem przewidzianym w art. 497 i 498 § 3 k.p.k., tj. w ramach oskarżenia wzajemnego . Ta instytucja zakłada bowiem, że możliwe jest połączenie w jednym postępowaniu dwóch spraw prywatnoskargowych, jednak przy zachowaniu kilku warunków. Tak więc obydwa czyny muszą być ścigane skargą prywatną. Czyn oskarżyciela musi pozostawać w związku z czynem zarzucanym oskarżonemu. Związek ten może polegać np. na tym, że obydwa czyny wchodzą w zakres jednego zdarzenia. Może to być również układ polegający na wywołaniu jednego czynu przez drugi, mimo że nie zostały one popełnione w jednym miejscu lub czasie . Oskarżycielem prywatnym inicjującym postępowanie musi być sam pokrzywdzony, a nie osoba wykonująca jego prawa . Ten pokrzywdzony musi ponadto być osobą fizyczną, która...