Nesterowicz Mirosław, Odpowiedzialność cywilna biura podróży za "zmarnowany urlop" w prawie polskim i porównawczym (na tle uchwały Sądu Najwyższego z 19 listopada 2010 r.)

Zapadło wreszcie długo oczekiwane orzeczenie Sądu Najwyższego co do odpowiedzialności biura podróży za szkodę niemajątkową w postaci zmarnowanego urlopu podczas podróży turystycznej. Szkoda tego rodzaju występuje coraz częściej w procesach w Polsce i w innych krajach, przeważnie obok szkód majątkowych. Przy rosnącym zorganizowanym ruchu turystycznym z pewnością liczba takich spraw na wokandach naszych sądów będzie coraz większa. Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2004 r. Nr 22, poz. 2268 ze zm.; dalej u.u.t.), stanowiąca implementację dyrektywy 90/314/EWG z 13 czerwca 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek (Dz.Urz. WE 1990 L 158), nie wyjaśnia tej kwestii. Stąd rozbieżne orzeczenia sądów zarówno co do dopuszczalności tego roszczenia o zadośćuczynienie ex contractu, jak i jego podstaw prawnych. To tworzy niepewność prawa, a wyroki zależą od poglądów sędziów co do stanu prawnego w Polsce i stosowania prawa europejskiego.