Kolanowski Tomasz, Odmowa wydania interpretacji przepisów prawa podatkowego z uwagi na klauzulę z art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej - uwagi na tle wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4.03.2022 r., II FSK 1606/19

Prezentowane orzeczenie odnosi się do poruszonego również w poprzednim numerze „Glosy” zagadnienia odmowy wydania interpretacji przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, tym razem z powołaniem się na przepis art. 14b § 5b Ordynacji podatkowej . Przepis ten traktuje o sytuacji, w której istnieje uzasadnione przypuszczenie, że stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe związane są z nadużyciem prawa w VAT lub klauzulą zapobiegającą unikaniu opodatkowania z art. 119a § 1 o.p. Ten ostatni przepis stanowi podstawę wyeliminowania skutku osiągnięcia korzyści podatkowej, jeżeli osiągnięcie tej korzyści, sprzecznej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, było głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności podatnika, a jego sposób działania był sztuczny.

Doświadczenia praktyki orzeczniczej dowodzą, że wskazana klauzula coraz częściej staje się podstawą odmowy wydania interpretacji. Skuteczne uchylenie się z tego powodu od obowiązku wydania interpretacji wymaga jednak wykazania przez organ interpretacyjny wystąpienia przesłanek, o których mowa w powyższych przepisach. Wiele wątpliwości praktycznych budzi w związku z tym wykładnia zwrotu niedookreślonego „uzasadnionego przypuszczenia”, odnoszącego się do sztucznego sposobu działania podatnika dokonującego czynności zmierzającej do uzyskania korzyści podatkowej. Kontrola sądowa w tych sprawach wskazuje, że konieczne jest wytyczenie granic dopuszczalności odmowy wydania interpretacji w takich przypadkach.

W poniżej zaprezentowanym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny zajmował się odmową wydania interpretacji z powodu powołania się przez organ na to, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe, co do którego zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że elementy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego mogą być przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a § 1 o.p.