Wojtanowski Mateusz, Odczarować zaklęciem? Uwagi na marginesie monografii Rafała Mańko o krytycznej filozofii orzekania

Modernizm stanowił wyjątkowo żywiołową adaptację sposobu nadawania sensu życiu, który Richard Rorty określił mianem obiektywności . Przez pewien czas mogło się wydawać, że spełni on swoją obietnicę wiedzy ahistorycznej i akulturowej, która rozwiąże nasze ziemskie problemy w sposób uniwersalnie ważny. Jednak to sam przyrost wiedzy – wynikający z refleksji nad językiem czy podmiotem, skłaniający do dostrzegania post-teologicznych uwikłań, powodujący utratę apodyktycznego charakteru przez ustalenia nauk przyrodniczych – skłonił nas do porzucenia lub przynajmniej znacznej reinterpretacji modernistycznego projektu. Na tego rodzaju podłożu wyrósł postmodernizm, który wyostrzył pęknięcia w obrębie modernistycznych programów, oczywiście przy użyciu swojego efektownego neologicznego żargonu. Można stwierdzić, że o ile modernizm wiązał się z twierdzeniem o odkrywaniu przez filozofię czy naukę gotowych aspektów świata i duszy ludzkiej, o tyle postmodernizm miał postrzegać ustalenia tych dziedzin...