Chlebny Jacek, Ochrona własności w sprawach administracyjnych na podstawie EKPCz

Seria przegranych ostatnio przez Polskę przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka (dalej jako ETPCz lub Trybunał) spraw dotyczących ochrony własności powinna skłonić sędziów sądów administracyjnych do refleksji na temat ochrony udzielanej skarżącym w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Działania krajowej władzy sądowniczej są przypisywane państwu i w tym sensie można mówić o "odpowiedzialności" sędziów za przegrane sprawy, które zanim trafiły na wokandę Trybunału w Strasburgu, toczyły się przed sądami administracyjnymi. Trybunał nie rozstrzyga o zgodności prawa krajowego z Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (dalej jako Konwencja), nie stanowi też kolejnej instancji sądowej. Co więcej, Trybunał postrzega swoją rolę jako subsydiarną w stosunku do władz krajowych. Doktryna powściągliwości i zasada marginesu swobody - margin of appreciation - sprawiają, że w pierwszej kolejności to właśnie sądy krajowe, a nie ETPCz, stoją na straży praw gwarantowanych w Konwencji. Sama Konwencja wymaga też, by przed wniesieniem skargi wyczerpane zostały wszystkie środki odwoławcze przewidziane prawem wewnętrznym (art. 35 ust. 1 Konwencji).