Burdzik Marcin, Ochrona interesów pokrzywdzonego z zaburzeniami psychicznymi na gruncie polskiej procedury karnej (uwagi w kontekście pełnomocnictwa obligatoryjnego)

1. Wprowadzenie. Zdrowie psychiczne człowieka zostało zaliczone przez polskiego ustawodawcę do zbioru fundamentalnych dóbr osobistych jednostki, o czym przesądza treść preambuły do ustawy z 19.08.1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (dalej: u.o.z.p.) , która stanowi również, że ochrona praw osób z zaburzeniami psychicznymi należy – niejako in genere – do obowiązków państwa. Implikacją tego jest konieczność właściwego ukształtowania poszczególnych regulacji prawnych, w tym norm karnoprocesowych. Ich analiza prowadzi do wniosku, że faktyczna realizacja dyrektywy wynikającej z art. 2 § 1 pkt 3k.p.k., nakazującej, by w toku procesu karnego zostały uwzględnione prawnie chronione interesy pokrzywdzonego, może być ograniczona w odniesieniu do pokrzywdzonego będącego osobą z zaburzeniami psychicznymi w rozumieniu art. 3 pkt 1 u.o.z.p. Jeśli stan zdrowia psychicznego nie pozwala pokrzywdzonemu uczestniczyć w procesie w sposób samodzielny i rozsądny, może on – jako osoba nieporadna – liczyć...