Wollenschläger Ferdinand, Obywatelstwo UE i jego dynamika dla procesu integracji poza wymiarem rynkowym, cz. I.

„Le citoyen ŕ la une de lʼ urope" – ten wysunięty już na początku lat 70. ub. w. postulat, aby umieścić obywatela w centrum europejskiego projektu integracji znajduje swój szacowny wyraz w obywatelstwie Unii Europejskiej, potwierdzonym instytucjonalnie przez Traktat z Maastricht z 1993 r. Początkowo znaczenie tego aktu miało wymiar raczej symboliczny, o czym świadczy chociażby komentarz Weilera, w opinii którego było to „little more than a cynical exercise in public relations on the part of the High Contracting Parties" . Wraz z upływem czasu zaczął on jednak funkcjonować w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS) jako „podstawowy status obywateli państw członkowskich" . Inaczej niż mogłoby to sugerować samo pojęcie „instytucja obywatelstwa Unii", w centrum tego orzecznictwa – a poza tym także w centrum art. 17 i n. Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (dalej jako TWE, obecnie art. 20Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dalej jako TFUE) – nie...