Michalska-Warias Aneta, Obligatoryjne nadzwyczajne złagodzenie kary i jego zbieg z nadzwyczajnym obostrzeniem kary

Nadzwyczajne złagodzenie kary jest znane polskiemu prawu karnemu od dawna, jednak zarówno w kodeksie karnym z 1932 r., jak i w kodeksie karnym z 1969 r. ustawodawca przewidział przede wszystkim fakultatywne podstawy jego stosowania. Zgodnie z art. 59k.k. z 1932 r. zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary możliwe było w przypadkach wskazanych w ustawie. W części ogólnej fakultatywne nadzwyczajne złagodzenie przewidziano wobec sprawcy o znacznie ograniczonej poczytalności (art. 18 § 1), w razie przekroczenia granic obrony koniecznej (art. 21 § 2) lub stanu wyższej konieczności (art. 22 § 4), w przypadku usiłowania nieudolnego (art. 24 § 2), wobec podżegacza lub pomocnika, gdy przestępstwa nie usiłowano dokonać (art. 29 § 2) lub gdy okazali oni bezskuteczny czynny żal (art. 30 § 1). Ponadto instytucja ta związana była z określonymi w kodeksie karnym z 1932 r. zasadami odpowiedzialności nieletniego i tylko w tym przypadku ustawodawca przewidział obligatoryjne jej stosowanie – zgodnie z...