Kaczmarek Tomasz, O ustawowych znamionach typu czynu zabronionego

1. Kiedyś E. Beling zauważył, że właściwie zasadzie nullum crimen sine lege formalnie stałoby się zadość, gdyby istniał jeden przepis: „każdy drań będzie karany”. To samo dałoby się powiedzieć o ustawie, która zadowoliłaby się stwierdzeniem: „karze ulega każdy czyn społecznie szkodliwy”. W tym miejscu należy oczywiście dodać, że podstawowa i głębsza myśl tej zasady zostałaby jawnie wypaczona, a praktyka wyroków oparta na takim ogólnym przepisie przeczyłaby wyobrażeniom o praworządności, o funkcjach gwarancyjnych prawa i jego pewności – słowem, ideom w naszym umyśle zrośniętym jak cztery nogi z pojęciem stołu.

Głębiej i należycie pojmowana zasada: „nie ma przestępstwa bez ustawy”, wyraża wobec prawodawcy oczekiwanie, aby precyzyjnie i ściśle, jak tylko to jest możliwe, określił w ustawie istotne właściwości społecznie szkodliwego zachowania, które chce objąć działaniem zakazu karnego (nullum crimen sine lege certa). Domaga się ona zatem jakiejś charakterystyki tych zachowań –nie tylko...