Matlak Andrzej, Nowe zasady dotyczące nadawania oraz reemisji programów radiowych i telewizyjnych z wykorzystaniem cyfrowych kanałów dystrybucyjnych wynikające z dyrektywy 2019/789

Rozwój technologii cyfrowej spowodował, że obecnie coraz więcej odbiorców posiada dostęp do programów radiowych i telewizyjnych za pośrednictwem różnego rodzaju sieci komunikacji elektronicznej. Chodzi o korzystanie z tego typu przekazów zarówno w czasie rzeczywistego nadawania, jak i na żądanie, za pośrednictwem tradycyjnych kanałów takich jak przekaz satelitarny lub sieć kablowa, a także w ramach usług online. Organy UE zidentyfikowały w ostatnich latach rosnące zapotrzebowanie na dostęp do programów, które pochodzą nie tylko z kraju zamieszkania odbiorców, lecz również z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Tendencja ta została dostrzeżona także przez nadawców, którzy sami kształtują zawartość swoich programów, oraz przez operatorów zajmujących się reemisją cudzych programów. W związku z tym organizacje radiowe i telewizyjne oprócz nadawania własnych programów coraz częściej oferują dodatkowe usługi online związane z emisją, takie jak usługi typu simulcasting lub catch-up. Jeśli chodzi natomiast o reemisję, operatorzy, którzy zestawiają w pakiety cudze programy radiowe i telewizyjne, przekazują je obecnie użytkownikom nie tylko za pośrednictwem sieci kablowej, lecz także przekazu satelitarnego, transmisji cyfrowej drogą naziemną, sieci mobilnych, przekazu w systemach sieci zamkniętych opartych na protokole IP (np. w Internecie). Mając to na uwadze, organy UE przyjęły dyrektywę 2019/789, która ma na celu przede wszystkim ułatwienie transgranicznego korzystania z programów radiowych i telewizyjnych w wersji cyfrowej na terenie całej Unii Europejskiej.