Sikorski Grzegorz, Zejda Maciej, Nieważność umowy kredytu denominowanego i indeksowanego – wnioski z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości

Tematem opracowania jest przedstawienie głównych argumentów zawartych w wyroku Trybunału Sprawiedliwości zapadłym na skutek zapytania prejudycjalnego sądu polskiego (sprawa C-260/18, Kamil Dziubak i Justyna Dziubak przeciwko Raiffeisen Bank International AG) przemawiających za ewentualnym stwierdzeniem nieważności umowy kredytu denominowanego lub indeksowanego zawierającej klauzule nieuczciwe. Autorzy wskazali też na warunki, które Trybunał Sprawiedliwości uważa za konieczne do spełnienia, aby taka umowa została utrzymana w mocy. Możliwe jest to w dwóch sytuacjach. Po pierwsze, jeśli luki powstałe w umowie na skutek usunięcia z nich klauzul abuzywnych można zastąpić przepisami dyspozytywnymi lub innymi, na co strony się zgadzają. Drugi taki przypadek zachodzi wówczas, gdy konsument godzi się na związanie umową zawierającą klauzule nieuczciwe, bo jest to dla niego korzystniejsze niż stwierdzenie jej nieważności. W ostatniej części artykułu autorzy stawiają do dyskusji temat ewentualnych innych podstaw, które mogłyby posłużyć stwierdzeniu nieważności umowy.