Pułka Anna, Niemieckie konsorcja budowalne

Nie można mówić o jednej uniwersalnej konstrukcji prawnej konsorcjum w prawie niemieckim. Wynika to pośrednio z faktu uznania przez doktrynę i judykaturę niemiecką zasadności podziału spółek cywilnych na spółki zewnętrzne i wewnętrzne. W przypadku gdy strony konsorcjum niemieckiego nie wyrażą woli działania w jednej ze znanych ustawodawstwu niemieckiemu form innych niż spółka cywilna – np. w formie spółki jawnej lub spółki z o.o. – konsorcjum jest kwalifikowane jako spółka okazjonalna (niem. Gelegenheitsgesellschaft – § 705–740 BGB ) przybierająca formę cywilnej spółki zewnętrznej lub cywilnej spółki wewnętrznej, ze wszystkimi tego skutkami określonymi wprost przez przepisy BGB uzupełnione poglądami doktryny i judykatury. Tym samym niemieckie konsorcjum budowlane, które wykazuje cechy wielostronnego stosunku zobowiązaniowego łączącego jego uczestników i równocześnie cechy zrzeszenia tych uczestników, zalicza się do stosunków prawnych będących cywilnymi spółkami zewnętrznymi. Spółkami wewnętrznymi są te z konsorcjów budowlanych, które są tylko wewnętrznymi stosunkami zobowiązaniowymi relewantnymi dla jego uczestników, a irrelewantnymi dla osób trzecich.