Sznajder Marta, Naruszenie patentu w świetle teorii ekwiwalentów - zasady stosowania

Teoria ekwiwalentów stanowi instytucję występującą w praktyce orzecznictwa sądowego oraz rozważaniach doktrynalnych, której przedmiotem jest kwestia możliwości rozszerzenia zakresu ochrony wynalazku na rozwiązania sporne zawierające cechy techniczne, które nie zostały literalnie wskazane w zastrzeżeniach patentowych, ale pozwalają na uzyskanie rezultatu stanowiącego o istocie wynalazku zasadniczo w taki sam sposób. Instytucja ta zawiera w sobie wiele założeń oraz pojęć składowych, które wpływają na treść rozstrzygnięcia o naruszeniu patentu. Celem ich analizy jest wyjaśnienie podstawowych zagadnień wykorzystywanych w toku stosowania teorii ekwiwalentów w praktyce, ich znaczenia w procesie ustalania przedmiotowego zakresu patentu oraz omówienie przyczyn wpływających na odmienność rezultatów uzyskiwanych w związku ze stosowaniem omawianej instytucji.