Ambroziewicz Piotr, Na szczurach się nie da

Generalnie rzecz biorąc, ludzi można dzielić na dowolną liczbę (a właściwie ilość, skoro niepoliczalną) kategorii. Dla przykładu: na białych i kolorowych, na zdrowych i chorych, wierzących i niewierzących, na bogatych i biednych, grubych i chudych, na właścicieli i niewłaścicieli psów, samochodów itd., itp., etc.

Problem w tym, że granice podziałów są nieostre, a czasami wręcz subiektywne. No bo co począć np. z Mulatami? Przeciwstawienie zdrowy - chory też nie ma większego sensu, skoro w takiej Polsce miliony ludzi zdrowych jak rydze biorą renty inwalidzkie. Wierzący - niewierzący? Niby jasne, ale jak taki niewierzący zgubi coś cennego, to zaraz zanosi modły do św. Antoniego. Bogaci - biedni? Nie ma wyraźnej granicy, bo ileż to osób bardzo (naszym zdaniem) zamożnych uważa się za ubogich, ponieważ istnieją bogatsi od nich. Z kolei inne pojęcie o tuszy ma modelka, inne przeciętny Amerykanin obżerający się fast foodami. Co się tyczy psów, to ja na przykład psa mam i nie mam. Nie mam, bo...