Kardas Piotr, Nieprzecka Aleksandra, Model delegowania sędziów przez Ministra Sprawiedliwości w świetle art. 6 EKPC

Opracowanie poświęcone jest analizie zgodności modelu delegowania sędziów przez Ministra Sprawiedliwości ze standardem dekodowanym z art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności . Zasadniczym celem analiz jest ustalenie, czy standardy w zakresie niezawisłości i bezstronności sędziego wynikające z prawa Unii Europejskiej oraz z Konwencji są ze sobą spójne i wzajemnie się uzupełniają, czy też – co mogłoby prima facie wynikać z porównania orzeczeń Europejskiego Trybunału Praw Człowieka i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – w odniesieniu do oceny polskiego modelu delegowania sędziów istotnie się różnią, prowadząc do odmiennych wniosków. Rekonstruując z szeregu orzeczeń ETPC przesłanki oceny niezależności sądu oraz niezawisłości i bezstronności sędziego, przedstawiono zestaw kryteriów służących do oceny zgodności modelu delegowania sędziów ze standardem określonym w art. 6 EKPC. Wskazując na konsekwencje aktualnego modelu delegowania sędziów w zakresie: a) braku precyzyjnych kryteriów delegowania; b) możliwości odwołania z delegacji w każdym czasie, bez podania przyczyny i bez zachowania terminu uprzedzenia; c) możliwości kształtowania przez odwołanie z delegacji składów orzekających; d) powierzenia kompetencji do delegowania sędziów Ministrowi Sprawiedliwości pełniącemu jednocześnie funkcję Prokuratora Generalnego, zaznaczono na każdej z wymienionych płaszczyzn sprzeczność z aktualnym standardem dekodowanym z art. 6 EKPC. W konkluzjach stwierdzono, że instytucja delegowania wywołuje zastrzeżenia co do zgodności ze standardem przewidzianym w art. 6 EKPC, zasadniczo zbieżne z konkluzjami wyrażonymi w wyroku w sprawach połączonych od C-748/19 do C-754/19, WB .