Bąkowski Tomasz, Milczenie organów gminy w sprawach ładu przestrzennego

Prowadzona od lat dyskusja w prawniczych środowiskach naukowych oraz prawników praktyków wokół problematyki milczenia administracji zyskała w ostatnim czasie w sposób szczególny na popularności. Powodem rosnącego zainteresowania zjawiskiem milczenia administracji stała się, jak nietrudno odgadnąć, nowelizacja Kodeksu postępowania administracyjnego z 7.04.2017 r. , która między innymi wprowadziła do regulacji kodeksowej instytucję milczącego załatwiania sprawy, obejmującą milczące zakończenie postępowania oraz milczącą zgodę . Nie umniejszając wagi i rangi problemom towarzyszącym tej instytucji, należy pamiętać o tym, że milczenie jako zjawisko występuje nie tylko w sferze stosowania prawa administracyjnego, ale także w sferach kontroli jego przestrzegania, legislacji administracyjnej czy też w szeroko rozumianej sferze administracji niewładczej. I tak jak w obszarze stosowania prawa, tak i w pozostałych wymienionych powyżej obszarach może być ono prawem dopuszczalne, a nawet w danych okolicznościach nakazane, ale może też być rezultatem niezgodnej z prawem (nieuzasadnionej) bezczynności . Milczenie może również być postrzegane jako rezultat wyboru, wynikający z regulacji wprowadzających do obrotu prawnego tak zwane działania fakultatywne, które są uznawane we współczesnej literaturze za rodzaj powierzanej organom administracji publicznej władzy dyskrecjonalnej , określanej również mianem dyskrecjonalności .