Nowicki Damian, Miejsce orzeczeń interpretacyjnych w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego

Gdy w 1997 r. L. Garlicki scharakteryzował pewien rodzaj orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego jako „zarazem interpretacyjne” , wskazał – a w konsekwencji wyodrębnił – w polskiej doktrynie prawa grupę orzeczeń TK wyraźnie wymykających się dotychczasowemu, klasycznemu („zero-jedynkowemu”) podziałowi. Użycie funktora „interpretacyjny” ułatwiło oznaczenie rodzaju badanych przez autora orzeczeń oraz umożliwiło odróżnienie ich od pozostałych. Jednocześnie zastosowanie nazwy „orzeczenie interpretacyjne” zachęciło doktrynę do przestudiowania miejsca tego rodzaju orzeczeń w orzecznictwie TK. Kolejne publikacje naukowe (w zasadzie zapoczątkowane głośnymi wypowiedziami A. Józefowicza z 1999 r. ) ugruntowały w polskiej doktrynie potrzebę posługiwania się nowym pojęciem. W ślad za tym podjęto próby rewizji dotychczasowej klasyfikacji orzeczeń TK.

Przez pierwsze lata funkcjonowania Trybunału w doktrynie utarł się prosty podział jego orzeczeń na te, które stwierdzają konstytucyjność badanego aktu...