Knawa Katarzyna, Metodologia interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących usług finansowych. Analiza zakresu przedmiotu oraz podmiotu opodatkowania

Świadczenie usług w sposób zorganizowany i ciągły, bez względu na cel i rezultat takiej działalności, podlega przepisom ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług – dalej u.p.t.u. Dotyczy to także świadczenia usług finansowych. Ich natura jest jednak specyficzna, a przez to wymykają się one regułom VAT, prowadząc do powstania wątpliwości i problemów w praktyce stosowania prawa podatkowego do tego typu działalności. Tematem niniejszego artykułu jest zagadnienie dotyczące zasad opodatkowania usług finansowych podatkiem od towarów i usług oraz krytyczna analiza i ocena obowiązujących regulacji w kontekście zasady należytej określoności przepisów dotyczących zobowiązań podatkowych. Jest też próbą zaprezentowania metody interpretacji, dzięki której jest możliwe usunięcie istotnej części problemów związanych z wykładnią przepisów dotyczących skutków podatkowych świadczenia usług finansowych w VAT. Dzięki niej istotnie łatwiejsze jest ustalenie treści podatkowoprawnego stanu faktycznego, a w tym tak podstawowych zagadnień jak ustalenie podatnika oraz podstawy opodatkowania dla usług finansowych. W praktyce stosowania prawa wielokrotnie podkreśla się, że usunięcie istniejących wątpliwości wymaga przedstawienia postulatów de lege ferenda. W niniejszym artykule celowo jednak zrezygnowano z formułowania tego typu sugestii. Uczyniono to przez wzgląd na fakt, iż ewentualne zmiany ustawy o podatku od towarów i usług nie byłyby możliwe bez uprzedniej istotnej modyfikacji także dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112. Jak zaś pokazuje przykład niegdysiejszej propozycji zmian z 2007 r., doprecyzowujących przepisy kształtujące zwolnienia przedmiotowe dla usług finansowych, szanse na wprowadzenie wyartykułowanych postulatów byłyby nikłe. Wobec tego poniżej skupiono się na wskazaniu kierunków interpretacji istniejących przepisów w zgodzie z zasadą określoności – omówioną poniżej – która bez zmian w ustawie o podatku od towarów i usług oraz dyrektywie 2006/112 doprowadzi do uznania analizowanych przepisów za zgodne z dyspozycją art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2.04.1997 r. – dalej Konstytucja.