Chlebowska Angelika, Leczniczo-izolacyjne środki zabezpieczające a gwarancje ochrony wolności i praw (w polskim i niemieckim prawie karnym)

Instytucję izolacyjnych środków zabezpieczających wprowadzono do prawa polskiego na mocy kodeksu karnego z 1932 r., natomiast do prawa niemieckiego - w drodze ustawy z 1933 r. przeciwko niebezpiecznym przestępcom z nawyku oraz o środkach zabezpieczenia i poprawy . Oba systemy prawa znały pierwotnie dwa rodzaje izolacyjnych środków zabezpieczających: lecznicze oraz eliminacyjne.

Środki typu eliminacyjnego od zawsze budziły poważne zastrzeżenia konstytucyjne. Zarzucano im m.in., że naruszają ludzką godność i oznaczają w rzeczywistości ponowne karanie za ten sam czyn. Z tych właśnie powodów w obowiązującym polskim kodeksie karnym z 1997 r. nie pojawił się już ośrodek przystosowania społecznego dla recydywistów (art. 65 k.k. z 1969 r. ). Natomiast w niemieckim prawie karnym nadal istnieje i jest stosowana sankcja polegająca na umieszczeniu recydywisty w zakładzie zabezpieczającym (§ 66 StGB - Sicherungsverwahrung).

Środki zabezpieczające o charakterze leczniczym nie wywołują, w...