Czubik Paweł, Krytycznie o tłumaczeniu tekstów umów międzynarodowych na przykładzie konwencji haskiej o zniesieniu wymogu legalizacji

Zgodnie z wymogami prawa krajowego w polskim Dzienniku Ustaw promulgowano oficjalne polskie tłumaczenie konwencji znoszącej wymóg legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych sporządzonej w Hadze 5.10.1961 r. (dalej jako konwencja haska lub konwencja). Umowa ta ma dość istotne znaczenie dla uregulowania przepływu dokumentów bez potrzeby ich konsularnego legalizowania pomiędzy państwami-stronami. Jej zasięg podmiotowy jest bardzo rozległy. W zasadzie łączy ona najistotniejsze państwa z punktu widzenia polskiego obrotu prawnego. W prawie polskim konwencja ta zastąpiła przede wszystkim konsularną klauzulę legalizacyjną - klauzulą apostille w sytuacjach, gdy legalizacja była dotychczas wymagana zgodnie z postanowieniami art. 1138 k.p.c. Konwencja ma więc bezpośredni wpływ na krajową praktykę notarialną i sądową. Stąd też niezmiernie istotne jest, by tłumaczenie tej umowy oddawało jej oryginalną treść w możliwie najdokładniejszy sposób, tak by osiągnąć pokładane w niej cele. Jej stosowanie w polskiej praktyce, jak wskazałem już wcześniej, jest obarczone znaczącymi problemami. Wydaje się, że ich genezy można się częściowo dopatrywać również w nieudanym tłumaczeniu urzędowym konwencji haskiej.