Szlęzak Andrzej, Krytycznie o koncepcji umownych terminów zawitych jako naruszających zakaz kontraktowej ingerencji w terminy przedawnienia

Wśród typowych postanowień umów typu M&A (Mergers & Acquisitions), a także umów innego rodzaju (np. umów o roboty budowlane opartych na wzorcach FIDIC ), znaleźć można klauzule, w myśl których roszczenia w nich opisane (1) wygasną (a czasami: nie będą mogły być dochodzone), jeśli do jakiejś daty ziści się oznaczony w nich warunek rozwiązujący (najczęściej warunek potestatywny, sprowadzający się do zaniechania podjęcia przez uprawnionego opisanych w umowie aktów staranności), albo (2) powstaną pod warunkiem ziszczenia się, do oznaczonego w umowie terminu, uzgodnionych w umowie warunków zawieszających (też z reguły potestatywnych, polegających na wymogu podjęcia jakiegoś zachowania przez „potencjalnie uprawnionego”). Dla wielu (choć nie dla mnie) nie jest oczywiste, czy – a jeśli tak, to w jakich okolicznościach – klauzule takie można uznać za zgodne z wymogami polskiego prawa.