Kucharski Piotr, Kontrola NBP przez Najwyższą Izbę Kontroli w świetle prawa UE

Zasada niezależności banku centralnego stanowi jeden z filarów instytucjonalnych ram organizacji i funkcjonowania banków centralnych państw członkowskich UE, ustanowionych w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej jako TFUE) oraz Statucie Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego (dalej jako EBC). Zagwarantowanie poszanowania tej zasady przez prawo krajowe wymagane jest w ramach tzw. konwergencji prawnej, która zakłada, że oprócz ekonomicznych kryteriów konwergencji uczestnictwo Rzeczypospolitej Polskiej w trzecim etapie Unii Gospodarczej i Walutowej (dalej jako UGiW) uzależnione jest od wypełnienia określonych kryteriów prawnych. Niezależność ta ma być gwarantowana m.in. poprzez zapewnienie, że kontrola sprawowana nad krajowymi bankami centralnymi przez podmioty zewnętrzne, w tym państwowe organy kontroli, spełnia określone warunki. W aspekcie dostosowania polskiego systemu prawnego do wymogów traktatowej zasady niezależności banku centralnego konieczne jest poddanie pod analizę mechanizmu kontroli działalności Narodowego Banku Polskiego (dalej jako NBP) przez Najwyższą Izbę Kontroli (dalej jako NIK), który był przedmiotem krytycznych uwag ze strony EBC i Komisji Europejskiej (dalej jako Komisja).