Znamierowski Jakub, Konstytucyjne i karnoprocesowe ujęcie prawa do obrony quasi-oskarżonych

1. Wprowadzenie. Prawo do obrony tradycyjnie w doktrynie postępowania karnego wiązane jest z osobą oskarżonego (mowa tu o pojęciu oskarżonego w szerokim sensie, wynikającym z art. 71 § 3 k.p.k., a więc odnoszącym się też do podejrzanego). Nieprawidłowe zatem wydawać by się mogło twierdzenie, że prawo to przysługuje jeszcze jakimkolwiek innym podmiotom. Uważniejsze przyjrzenie się będącej przedmiotem rozważań problematyce ukazuje jednak, że wiązanie prawa do obrony z podmiotami, które nie będąc oskarżonymi, znajdują się w podobnej do nich pozycji procesowej i względem których stosowane są podobne środki represji, tj. tytułowymi quasi-oskarżonymi, nie jest wcale bezzasadne. Wynika to nie tylko z norm rangi ustawowej, ale i norm wynikających z ustawy zasadniczej.

Kluczowe znaczenie dla zagadnienia prawa do obrony ma art. 42Konstytucji. Zgodnie z art. 42 ust. 2 każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania, przy czym może on w...