Izdebski Hubert, Konstytucjonalizm - legicentryzm - ustawowy nihilizm prawny. O powołaniu naszych czasów do nauki konstytucji

1. Sformułowanie art. 8 ust. 1 Konstytucji: „Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej” w powiązaniu z określeniem jej w preambule jako „praw podstawowych dla państwa” może przypominać nie tylko słowa preambuły Ustawy Rządowej 3 maja 1791 r. – iż miała ona być „święta” i „niewzruszona (...), dopóki by naród w czasie, prawem przepisanym, wyraźnie wolą swoją nie uznał potrzeby odmienienia w niej jakiego artykułu, do której to konstytucji dalsze ustawy sejmu (...) we wszystkim stosować się mają”, ale i słowa preambuły Konstytucji PRL z 22.07.1952 r. – określające ją jako „ustawę zasadniczą, którą Naród Polski i wszystkie organy władzy polskiego ludu pracującego kierować się winny”. Trudno też kwestionować jego treściowy związek z art. 38 Konstytucji marcowej, zgodnie z którym „żadna ustawa nie może stać w sprzeczności z niniejszą Konstytucją ani naruszać jej postanowień”.

Nie od dziś podnosi się brak wystarczająco rozbudowanej świadomości konstytucyjnej obywateli i elit...