Kozub-Ciembroniewicz Konrad, Szumiło-Kulczycka Dobrosława, Konsekwencje uchybień w obsadzie TK (uwagi na tle orzeczenia w sprawie K 1/20)

1. Orzeczenie, które zostało wydane 22.10.2020 r. , mające za swój przedmiot treść art. 4a ust. 1 pkt 2 oraz 4a ust. 2 ustawy z 7.01.1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (dalej: u.p.r.), ogniskuje całą gamę zagadnień prawnych o priorytetowym znaczeniu, np. zagadnienie granic prawotwórczej działalności TK czy zagadnienie kreowania mocą tego organu nowych czynów karalnych. Pojawiają się także pytania natury czysto formalnej, związane z obsadą tego organu. Kwestie te wydają się tym bardziej istotne, że w znaczącej części pozostaną aktualne także w stosunku do innych spraw – już rozstrzygniętych lub tych, które dopiero będą przez TK rozstrzygane. Prowadzą zaś w ostateczności do fundamentalnych pytań o granice tolerancji dla uchybień w obsadzie tego organu. Czy istnieją jakieś reguły, których przekroczenie pozwala uznać, że nie możemy już mówić o skutecznym jego działaniu? Komu wreszcie powierzona może być ocena tego rodzaju...