Stefanicki Robert, Klauzula przewidująca wyłączną właściwość sądu polubownego (w świetle art. 3 dyrektywy 93/13/EWG)

W unijnej strategii ochrony konsumenta coraz większą wagę przywiązuje się do rozstrzygania sporów z przedsiębiorcą za pomocą alternatywnych, wobec sądów powszechnych, instrumentów. Jednak poddanie sporu pod rozstrzygnięcie sądu polubownego stanowić ma wyraz rzeczywistej autonomii woli stron. Jednostronne narzucanie konsumentowi tego modelu rozstrzygania konfliktów przez przedsiębiorcę narusza istotę arbitrażu i stanowi warunek nieuczciwy, a tym samym niewiążący słabszego uczestnika obrotu. Polubowne środki nie mogą jednak zamykać drogi do sądu gwarantowanej Konstytucją RP oraz art. 47 Karty Praw Podstawowych UE (dalej jako Karta lub KPP) .