Romanowski Michał, Jeszcze w sprawie skutków naruszenia norm względnie wiążących - replika

Artykuły
Opublikowano: PPH 2011/8/17-26
Autor:
Rodzaj: artykuł

Jeszcze w sprawie skutków naruszenia norm względnie wiążących - replika

Artykuł mojego autorstwa pt. „Czy uchwała zgromadzenia udziałowców spółki kapitałowej sprzeczna z normą dyspozytywną jest sprzeczna z prawem?” został poddany krytycznej analizie przez Stanisława Sołtysińskiego , a także przez Andrzeja Szlęzaka , który poza drobnymi wyjątkami w istocie wspiera argumentację tego pierwszego autora. S. Sołtysiński starał się wykazać nietrafność sformułowanej przeze mnie tezy, że uchwały zgromadzenia udziałowców, a także inne czynności prawne sprzeczne z normą dyspozytywną, nie naruszają porządku prawnego, a w konsekwencji nie mogą być dotknięte sankcją nieważności bezwzględnej. Zdaniem S. Sołtysińskiego, norma względnie wiążąca zawiera nakaz lub zakaz zachowania oczekiwanego przez ustawodawcę zabezpieczony sankcją przymusu . Nieskorzystanie przez adresatów normy względnie wiążącej z przyznanej im kompetencji zmodyfikowania lub uchylenia ius dispositivum prowadzi do związania adresatów normy względnie wiążącej na takich samych zasadach, jak w przypadku związania normą iuris cogentis . W przeciwnym razie normy iuris dispositivi musiałyby być uznane za nakazy i zakazy pozbawione sankcji, a więc za lex imperfecta . Zaaprobowanie poglądu S. Sołtysińskiego musi prowadzić do wniosku, że normatywność prawa prywatnego, a w szczególności prawa umów, wyczerpuje się w nakazach i zakazach oraz iż każda norma względnie wiążąca stanowi wyraz preferencji aksjologicznych ustawodawcy zabezpieczonych sankcją. Dodatkowo, oznaczałoby to przyjęcie, że kompetencja adresatów normy względnie wiążącej nie obejmuje prawa do skorzystania z rozwiązania zaproponowanego przez ustawodawcę ograniczając się do jego negacji. W konsekwencji S. Sołtysiński głosi pogląd, że sankcja nieważności z art. 58 kodeksu cywilnego dotyczy zachowania sprzecznego z normami bezwzględnie i względnie wiążącymi, a normy względnie wiążące stanowią wyraz ingerencji ustawodawcy w zasadę swobody kontraktowania . Koncepcja tego autora jest nie do pogodzenia z naturą prawa prywatnego, a także nie ma wystarczająco doniosłego uzasadnienia aksjologicznego. Jest ona także sprzeczna z art. 3531 i art. 58 k.c.

Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX