Fleszer Dorota, Informacja niejawna i jej klasyfikacja

Standardem funkcjonowania władzy publicznej jest działanie w warunkach transparentności, co szczególnie przejawia się w realizacji powszechnego prawa do informacji publicznej. Co do zasady, ma ono służyć obywatelom do kontroli działalności władzy publicznej i w ten sposób przyczyniać się również do tworzenia społeczeństwa obywatelskiego. Jest jednak grupa informacji, których udostępnieniem państwo nie jest zainteresowane i dostęp do których ogranicza. Obejmują one wiedzę istotną z punktu widzenia obronności państwa, zachowania jego suwerenności, porządku publicznego. Przyjęcie bowiem powszechnego dostępu do tego rodzaju informacji wiązałoby się z powstaniem sytuacji realnego zagrożenia i ryzyka dla bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego państwa, mogłoby zagrażać też jego interesom. Powstałą w ten sposób relację można ująć w sposób bardzo prosty – interes państwa utożsamiany z jego bezpieczeństwem jest ściśle związany ze skuteczną ochroną ważnych dla niego informacji. Powstaje zatem realna konieczność stworzenia odpowiednich prawnych zabezpieczeń i ochrony tego rodzaju informacji. Dla osiągnięcia optymalnej skuteczności działań w tym zakresie kluczową sprawą staje się trafna identyfikacja informacji zasługujących na szczególną ochronę z punktu widzenia ich roli dla zapewnienia szeroko rozumianego bezpieczeństwa państwa. Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza materialnych i formalnych aspektów charakteryzujących informacje niejawne. Pomijam problematykę dostępu do informacji niejawnych i ściśle z nią związanego bezpieczeństwa osobowego. Nie poruszam również kwestii ochrony informacji niejawnych, w tym ich przetwarzania w systemach informatycznych. Zagadnienie przedstawiam na podstawie dorobku doktryny i powstałego w tym zakresie orzecznictwa.