Pietrzykowski Tomasz, Ideał naukowości prawoznawstwa. Józef Nowacki przeciw ideologizacji twierdzeń prawniczych

W dorobku Józefa Nowackiego nie ma publikacji poświęconych wprost metodologii prawoznawstwa, a jednak to właśnie twarde i konsekwentne założenia metodologiczne spajają w całość jego zróżnicowane tematycznie prace. Być może to właśnie one w największym stopniu czynią jego twórczość tak oryginalnym zjawiskiem w polskiej teorii prawa poprzedniego półwiecza. Przedmiotem poniższych uwag będzie próba ich rekonstrukcji i sproblematyzowania. Bez wątpienia najważniejszym pryncypium metodologicznym J. Nowackiego było przeciwstawienie wypowiedzi deskryptywnych ocenom i dyrektywom. Jedynie te pierwsze opisują obiektywną rzeczywistość, a więc jedynie im przysługuje walor prawdy lub fałszu. Tylko z nich może się zatem składać corpus twierdzeń naukowych. Bo jedynie za ich pomocą dokonuje się ustalanie faktów i zachodzących między nimi zależności. Obecność sądów o charakterze wartościującym lub dyrektywalnym w rozważaniach aspirujących do naukowości oznacza ex definitione zaśmiecenie nauki elementami...