Rogowska-Rajda Beata, Tratkiewicz Tomasz, Gastronomia w starej matrycy stawek. Refleksje po wyroku TS, C-703/19, J.K. przeciwko Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej w Katowicach

W dniu 22.04.2021 r. Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok w sprawie polskiej , w którym po raz kolejny zajął się kwestią opodatkowania VAT m.in. tzw. usług gastronomicznych, tym razem wyłącznie w kontekście określenia zakresu zastosowania do nich zgodnie z dyrektywą Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – dalej dyrektywa 2006/112/WE – stawek obniżonych. Precyzja wyjaśnień TS i Rzecznika Generalnego Jeana Richarda de la Toura , który przedstawił uwagi pisemne w tej sprawie, pozwala wierzyć, że po wielu latach sporna kwestia zostanie ostatecznie rozstrzygnięta z korzyścią dla pewności stosowania prawa, nie tylko w stanie prawnym badanym przez TS, ale też w rzeczywistości zaistniałej po wprowadzeniu „nowej” matrycy stawek. Piszemy tutaj o wierze, bo pierwsze komentarze niektórych ekspertów podatkowych , które pojawiły się po wyroku TS C-703/19, J.K., wskazują, że albo tezy w nim zawarte nie zostały właściwie przez nich „odczytane”, albo nadal istnieje potrzeba wyjaśnienia specyfiki krajowych regulacji w kontekście udzielonych przez TS wskazówek interpretacyjnych. Obszerność wyjaśnień TS wskazuje, że wielokrotnie już analizowana w orzecznictwie TS kwestia stosowania stawki obniżonej do usług gastronomicznych wymagała pogłębionego badania, zwłaszcza w kontekście specyficznego określania kategorii tego rodzaju usług w Polsce i stosowania w tym obszarze więcej niż jednej stawki obniżonej.W niniejszym artykule przedstawimy uregulowania krajowe, które były przedmiotem badania zgodności z prawem unijnym, kontekst unijny sprawy, wnioski płynące z tez wyroku TS C-703/19, J.K., oraz opinię co do ich wpływu na konieczność ewentualnego zrewidowania podejścia do interpretowania przedmiotowego zagadnienia z uwzględnieniem „starej” i „nowej” matrycy stawek.