Ambroziewicz Piotr, Fiskus w zalewie sejmowej

Właściwie nie wiadomo co gorsze: ustawodawcza nadgorliwość czy niedokońcamyślność zwana w skrócie bezmyślnością. Ta pierwsza bywa cechą - jakżeby inaczej, skoro chodzi o ustawy - Wysokiej Izby (dalej: WI), wspomaganej przez jeszcze wyższą. Ta druga również.

Nasza WI mogłaby służyć jako przypadek klasyczny dla psychologów - a niektórzy twierdzą, że raczej dla psychiatrów - klinicznych, badających sytuację grupowego umysłowo-emocjonalnego rozchwiania w postaci niezdolności do pracy systematycznej bądź pracy w ogóle (łac. "impotentio poslensis", wedle innej szkoły przymiotnikowej: łac. "impotentio poslenses"). Problem niejednoznaczności wynika stąd, że nasz coraz mniej rodzimy język wciąż jednak składa się z wyjątków, zatem rozmaite próby skolaborowania go z językiem cudzoziemskim, także martwym, mogą przynosić rezultaty niekoniecznie zadowalające znawców klasyki. Niemniej mam prawo sądzić, że owa strona rzeczownikowo-przymiotnikowa bywa dla ogółu zrozumiała. Natomiast w odniesieniu do...