Nędzarek Andrzej, Ewolucja znaczenia rażącego naruszenia prawa jako przyczyny nieważności decyzji administracyjnej w doktrynie i orzecznictwie

Streszczenie: Przedmiotem artykułu jest najczęściej stosowana, a przy tym najbardziej kontrowersyjna przyczyna nieważności decyzji administracyjnej, jaką jest rażące naruszenie prawa. W tym celu należało prześledzić rozwój historyczny rozumienia tej podstawy nieważności w doktrynie i orzecznictwie, poczynając od pierwszej polskiej regulacji procedury administracyjnej pochodzącej z 1928 r. Powyższe rozważania dały asumpt do analizy aktualnie obowiązującego art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., czyli aspektom teoretycznym i praktycznym związanym z jego stosowaniem, przy uwzględnieniu najnowszego orzecznictwa i poglądów doktryny, w tym bazowej koncepcji teoretycznej wadliwości aktu administracyjnego. W zakończeniu artykułu za nadrzędną w świetle judykatury oraz nauki uznano dyrektywę, w myśl której w procesie stosowania art. 156 § 1 pkt 2 in fine k.p.a., czyli badania czy przy wydaniu decyzji doszło do naruszenia prawa w stopniu „rażącym”, powinno się mieć zawsze na względzie zasadę ogólną trwałości decyzji (art. 16 § 1 k.p.a.). W konkluzji końcowej wyrażono pogląd, że we współczesnych warunkach ustrojowych i prawnych Polski główne zadanie kontroli legalności decyzji powinno należeć do sądu administracyjnego jako obdarzonego odpowiednim autorytetem organu wymiaru sprawiedliwości.