Kociubiński Jakub, Efekt zachęty w kontroli pomocy publicznej w prawie Unii Europejskiej

Jednym z głównych założeń reformy – modernizacji – systemu kontroli pomocy publicznej w Unii Europejskiej jest racjonalizacja wydatków. Wsparcie, żeby mogło być uznane za zgodne z rynkiem wewnętrznym, musi – co do zasady – być niezbędne do realizacji założonego celu i być ograniczone do minimum. Efekt zachęty oznacza, że w wyniku zastosowania środka państwowego, od beneficjenta pomocy oczekuje się podjęcia działań, które są pożądane z punktu widzenia władz publicznych, a których ten nie powziąłby w toku swojej zwykłej działalności. Efekt zachęty służy zatem ocenie, czy cel badanej interwencji państwowej mógłby zostać zrealizowany wyłącznie za pomocą nieskorygowanego mechanizmu rynkowego. Stosowanie tytułowego efektu nie jest pozbawione kontrowersji, gdyż opiera się na niepewnym prognozowaniu, jak wyglądałaby przyszła, zwykła działalność przedsiębiorstwa mającego otrzymać pomoc.