Siwek Kamil, Dziesięć mitów w myśleniu o wykładni art. 60 § 3 Kodeksu karnego

Słowo „mit” oznaczać tu będzie fałszywe mniemanie o kimś lub o czymś uznawane bez dowodu, z doprecyzowaniem, że w przypadku twierdzenia, wprawdzie nawet popartego argumentem, twierdzenie to popełnia błąd petitio principii (niedostatecznego uzasadnienia).

Wokół myślenia o wykładni art. 60 § 3 k.k., przewidującego nadzwyczajne złagodzenie kary w postaci obligatoryjnej, w prawie karnym nagromadziło się wiele mitów tak właśnie pojmowanych, jak wskazano powyżej. Zostaną one omówione w kolejności według wagi oddziaływania na wynik wykładni art. 60 § 3 k.k. W stosunku do każdego z nich przedstawione zostaną zasadnicze argumenty krytyczne.

Mit pierwszy - związany jest z samą umowną nazwą „mały świadek koronny” dla instytucji unormowanej w art. 60 § 3 k.k. . Nazwa ta ma podkreślać, że mamy do czynienia z podobieństwem do instytucji świadka koronnego . Uważa się również, iż obie te instytucje wzajemnie się uzupełniają .

Otóż nazwa ta jest błędna i zapewne błędnie nakreśliła kierunek wykładni...