Grzegorczyk Filip, Dyrektywa 2006/43/WE w sprawie sprawozdań finansowych w kontekście funkcjonowania rynku wewnętrznego UE

Celem niniejszego artykułu jest analiza wybranych zagadnień tzw. prawa bilansowego Unii Europejskiej, rozumianego jako zbiór unijnych przepisów o rachunkowości i rewizji finansowej. Prawo bilansowe wydaje się niedoceniane przez doktrynę prawa, a przecież odgrywa niezwykle istotną rolę w funkcjonowaniu przedsiębiorców (szczególnie zaś spółek), rynku kapitałowego czy wreszcie systemów podatkowych. Dlatego też analiza przyczyn, dla których UE podjęła trud harmonizacji, a niekiedy także ujednolicenia niektórych norm prawa bilansowego, wydaje się interesująca. Integracja prawa bilansowego na poziomie europejskim powinna być oceniana w kontekście jego potencjalnego wpływu na funkcjonowanie rynku wewnętrznego Unii. Celem niniejszego opracowania jest próba sformułowania oceny co do tego, czy prawo bilansowe UE z jednej strony, odpowiada wymogom rynku wewnętrznego, a z drugiej – podąża za wyzwaniami, które niesie coraz bardziej skomplikowana rzeczywistość ekonomii globalnej. Obecnie najistotniejszą funkcję pełni w tym zakresie przyjęta w 2006 r. dyrektywa w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych . Warto dodać, że jest to najnowszy unijny akt normatywny z zakresu prawa bilansowego, ważny, bo mierzący się z wyzwaniami stojącymi przed regulatorami obrotu gospodarczego. Dlatego też na przykładzie tej właśnie dyrektywy prowadzona będzie zasadnicza część rozważań .